Onderhuur – woonruimte
Bij woonruimte is onderverhuur verboden, tenzij de huurder van een zelfstandige woonruimte die in de woning zijn hoofdverblijf heeft, een deel van de woning onderverhuurt.
Bij woonruimte geldt dat als in het huurcontract staat dat niet onderverhuurd mag worden, dit hoe dan ook verboden is. De huurder die in dat geval toch onderverhuurt, pleegt wanprestatie en doorgaans is dit voldoende om de huurovereenkomst door de rechter te laten ontbinden.
Ook kan de huurder tegenover de verhuurder hierdoor schadeplichtig worden als werkelijk schade is geleden. Denk bijvoorbeeld aan proportionele winstafdracht en kosten die gemaakt moeten worden om de nadelen van de onderverhuur op te heffen zoals de kosten van een ontruiming.
Ook al heeft de huurder op onrechtmatige wijze een zelfstandige woning onderverhuurd, dan nog kan het zijn dat de onderhuurder de onderhuurovereenkomst voort mag zetten.
Als de hoofdhuurovereenkomst beëindigd wordt, kan de verhuurder binnen 6 maanden na deze beëindiging via een procedure bij de rechter een beëindiging van de onderhuurovereenkomst vorderen. Stelt de verhuurder niet binnen deze termijn een vordering in, dan zit hij aan de onderhuurovereenkomst vast, ook al is hij zelf deze overeenkomst niet aangegaan.
